Ebu Sa'idi'l-Hudri (ra), Resûlullah'tan (sav) anlatıyor:
"Ademoğlu sabaha erdimi, bütün azaları, dile temenna edip: "Bizim hakkımızda Allah'tan kork. Zira biz sana tabiyiz. Sen istikamette olursan biz de istikâmette oluruz, sen sapıtırsan biz de sapıtırız!" derler." (Tirmizi, Zühd 61 no: 2409)
Ali İbnu'l-Huseyn, Ebu Hureyre'den naklediyor: Resûlullah (sav) buyurdu ki:
"Kişinin mâlâyâni şeyleri terki İslâm'ının güzelliğinden ileri gelir." (Tirmizi, Zühd/11 no: 2318, 2319. Muvatta, Hüsnü'l-Hulk/3. 2/903)
İbnu Ömer (ra) anlatıyor: "İki kişiye karşı hased caizdir: Birincisi o kimsedir ki, Allah kendisine Kur'ân-ı Kerim'i nasib etmiştir, o da onu, gece ve gündüz boyu ikame eder. İkincisi de o kimsedir ki, Allah Teâla ona mal vermiştir de o da gece ve gündüz (hak yolda) infak eder." (Buhârî, Fedâilu'l-Kur'ân/20, Tevhid/45. Müslim, Mûsâfrin/266 no: 815. Tirmizî, Birr/24 no: 1937)
İbnu Mes'ud (ra) anlatıyor: "Resûlullah (sav) buyurdu ki: "Şu iki kişi dışında hiç kimseyi (gıpta manasında) kıskanmak caiz değildir: Biri, Allah in kendisine verdiği hikmetle hükmeden ve bunu başkasına da öğreten hikmet sahibi kimse. Diğeri de Allah'ın kendisine verdiği malı hak yolda sarfeden zengin kimse." (Buhârî, İlm/15, Zekât/5, Ahkâm/3, İ'tisam/13. Müslim, Salâtu'l-Müsâfirin/268 no: 816)
Ukbe İbnu Âmir (ra) anlatıyor: "Üzerimizde develeri gütme işi vardı, (bunu sırayla yapıyorduk.) (Bir gün) gütme nöbeti bana gelmişti. Günün sonunda develeri kıra ben çıkarıyordum. (Birgün, nöbetimden dönüşte) Resülullah aleyhissalâtu vesselâm'a geldim, ayakta halka hitabediyordu. Söylediklerinden şu sözlere yetiştim:
Ebu Hüreyre (ra) anlatıyor: "Resûlullah (sav) buyurdu ki:
"Allah'ın hataları silmeye ve dereceleri yükseltmeye vesile kıldığı şeyleri size söylemiyeyim mi?''
"Evet ey Allah'ın Resûlü, söyleyin!'' dediler. Bunun üzerine saydı:
"Zahmetine rağmen abdesti tam almak. Mescide çok adım atmak. (Bir namazdan sonra diğer) Namazı beklemek. İşte bu ribâttır, işte bu ribâttır. İşte bu ribâttır." (Müslim, Tahâret/41 no: 251. Muvatta, Sefer/55, (1,161). Tirmizi, Tahâret/39 no: 52. Nesâi, Tahâret/106)
