Er vlogen geen vogels in de lucht

De straten leeg, de deuren op slot

Weet je moeder,

Het regende toen ik vertrok

 

Die dag, die dag van afscheid

İk vertrok zomaar

Een hoofd vol vragen

Over verre steden, over afscheid

Allerlei gedachten

İk kon niet achterom kijken

Niet zwaaien

İk kon geen afscheid nemen

Bang dat ik zou trıllen m oeder

Want het regende toen ik vertrok

 

İk kon niet praten, ik zweeg

İk kon geen vaarwal zeggen

De tranen in je ogen

Het verdriet op je gezicht;

İk zou er niet tegen kunnen

Mijn ziel in brand moeder

Mijn ziel, een brok verdriet

Of een grote dwaarsheid

En daarom moeder

Het regende toen ik vertrok

 

Stop regen, stop

Laatje tranen niet lopen hemel

Waarom die haast, waar zit je mee

Wacht, kom op adem

Hij hoorde mij niet

Afscheid was al in zicht

Een lange reis is al begonne

De boot is al weggevaren

İk had geen keus, ik vertrok

Zoals het regende,

Zoals de hemel huilde

 

Moeder, ik erger mij niet om de afscheid

Zo ver van elkaar en het gemis

De afstanden zıjn niet mijn zorg

De wegen en mijn huis ver weg

Ook daar ben ik niet bang voor

Vervreemd raken

Daar ben ik bang voor

İk draag jullie bij me, de afstand doet me niks

İk ben nooit ver weg geweest

 

Maar als de dag van gistere

Herinner ik me die dag

Die eerste dag van scheiding

Het regende toen ik vertrok

 

Hüseyin K. Ece