Gülçiçek’e hiç yakışmıyor hüzün
Hüzün ki cilvesidir ömrümüzün
Hüzün ki sevinci ediyor sürgün
Bil, bin yıl bir saat olacak bir gün
Yas tutmasını bilmiyor Gülnisa
Oyasına nakış olmuyor tasa,
Bakışı düğümler çözen Gülnûr’un
Varlığı, bağıdır örnek huzurun,
Ümmügülsüm hayat işliyor oyaya
Nazlıgülle selâm veriyor dünyaya
Zaman sonsuza doğru uzanıyor
Zemin güllerle mana kazanıyor
Bu manadan kimler hisse alıyor?
Manayı anlamayan donakalıyor
Gökyüzü bir zümrüt libastır
Deniz ötelere doğru bir atlastır
Her ırmağın dilinde hayret var
Karınca yuvasında gayret var
Bu sular yüreğine dökülsün
Camlarda buzlar seninle çözülsün
Suya düşen cemre hatırlatsın baharı
Köylü kızlar süslüyorken pınarı
Gözümde sıcak damlalar var
Beni mütemadiyen oyalar,
Meyveye duran sarı sünbül
Der ki; ey gülşende öten bülbül!
Söyle, hangi gül için bin feryat ediyorsun?
Sen bağrı yanıkları bir Ferhat ediyorsun...
Hüseyin K. Ece