Öpsem toprağı öpsem, alnımla karış karış
Sevgilinin önünde bu denli bir yakarış
Diksem gönlüme anıt gibi sevgilerimi
Derûnî dileklerim sevgiliye gider mi?
Kalsam hep bir başıma, sorsam sorsam kendime
Bu duruşun niçindir, bu ağlayışın kime?
Bilsem bu taş yüreğe yüklüdür yeşil yükler
Büyüklüğün methini taşıyamaz küçükler
Desem kente, putlara; haykırsam avaz avaz
Bunca aydınlıkları gölgeniz karartamaz
Varsa yoksa bu ahenk, uçların en ucunda
Bu kâinat birleşir kaderin avucunda
Ne bu ahenkten uzak, ne bu ateşten beri ol
Hiç bir şey olamazsan, bari garip arı ol,
Bundan öte soramam, dilim tutuk diyemem
Yeter bu muştu bana, başka söz söyleyemem.
Hüseyin K. Ece
23.3.1976
Erzurum