Ben de çiçek açmak isterim güller gibi

Ama gülistanların yıkanı ben olurum

 

Becerip bir çift kelâm etmem söz sırasında

Garibanın kağıttan kalkanı ben olurum

Kâbilin hatasında benim bir dahlim yoktur, 

Fakat Hâbilin akan ilk kanı ben olurum

 

Aynaya bakarım da sâkin ol derim ona

Yeri gelir öfkenin volkanı ben olurum

 

Âh şöyle bir oluşum olsa, neler yapardım;

Kurmadığım derneğin başkanı ben olurum

 

Talih kuşu başıma konsun isterim elbet

Fakülte kurarım ve dekanı ben olurum

 

Yazık, kapışılır da yağma hasan böreği

Bunun da kenarından bakanı ben olurum

 

II

Bir firavun iktidar olur, devlet yönetir

Siyasetim var deyu Hâmânı ben olurum

 

Yakındaki muhtacı görmem, gözüm kapalı

Kaf dağındaki derdin dermanı ben olurum

 

Birisi nutuk atar, yüksektilmiş kürsüde 

Hemen akordu bozuk kemanı ben olurum

 

Soruya cevabım var, herkese karışırım

Diplomam yok, her işin uzmanı ben olurum

 

İnsanım ya, açgözlü ve maymun iştahlıyım

En usta yazarların romanı ben olurum

 

Yağma dünyası, herkes bir çıkarın peşinde

Bu fâni yarışın en yamanı ben olurum

 

Bazen bir çiçek görsem kalbim duygu kesilir

Gün gelir kavganın en azmanı ben olurum

 

An gelir bir garibin âhını paylaşırım

Bazen de yetimlerin limanı ben olurum

 

Bazen ben bile beni tanıyamam, nedense

Bilmecenin konusu, zamanı ben olurum

 

Yeri gelir dayanmaz yüreğim haksızlığa

Zalimlerin en büyük düşmanı ben olurum

 

III

İşte böyle, birisi dese ‘başım üşüdü’

Ödev sayar, püsküllü al fesi ben olurum

 

Hayat oyunmuş meğer, unuttum, her nedense

Herkesin oynadığı piyesi ben olurum

 

Derdim çoktur diyene inanırım peşinen,

O güler oynar, onun stresi ben olurum

 

Adam dünyalık için perişan olur, biter

Görüntüye aldanır, nefesi ben olurum

 

Bir gariban derdini anlatamaz makama

Issız bir dağ başında gür sesi ben olurum

 

Zaman geri gelseydi neler neler yapardım

Güç az, ama herkesin hevesi ben olurum

 

Daha çok toplamayı dert bilirken insanlar

Aç gözlülerin yitik kesesi ben olurum

 

Hayâlin sonu yok ya, gerçekleşir mi, bilmem;

yâr elinde bir çiçek destesi ben olurum

 

IV

Kırmızı gül bülbülden ayrı düşer, gülşende;

Hüzünlenip sararan demeti ben olurum

 

“Ben yeldeğirmenine karşı da savaşırım”

diyenin, bu aptalca cür’eti ben olurum

 

Buz ülkesinde titrer bir gariban soğuktan

Ufuklar ötesinde ceketi ben olurum

 

Nice mazlumlar demir yumruk insafındadır

Bekledikleri yürek devleti ben olurum

 

Dedem kırık asayla bir yokuş tırmanırken

Gözünde fer, dizinde kuvveti ben olurum

 

Yüreğim çok geniştir, tertemiz kötülüklerden

Bu dünyada herkesin cenneti ben olurum

 

Aferin demek gerek, yangın söndürenlere

Onların su taşıyan sepeti ben olurum

 

Bugün birini gördüm, gönül onarıyordu   

Bu imar ustasının aleti ben olurum

 

Bütün tutsaklar âzat olsun, zincirler kopsun

diyorsan, esef etme, diyeti ben olurum

 

Her şey fâni derler, doğru; velâkin eşya

başında bekleyenin nöbeti ben olurum

İnsan nedir, hayatın anlamı nedir derler,

Muhtemel cevapların özeti ben olurum

 

Gün gelir bu âlemden çeker giderim, dostlar

Defin için gelenin ibreti ben olurum.

 

V

Bazıları gölgeyle savaşmak için ordu

toplar, o askerlerin serdarı ben olurum

 

Bir rüzgâr eser, herkes dine yönelir sanki

Yarışa katılır, en dindarı ben olurum

 

Gün olur yağmalanır batan geminin malı

Bu yağmacıların en gaddarı ben olurum

 

Define denilince; altında bir hazine

saklayan, yetimlerin cidarı ben olurum

 

Nerde bir Leyla görsem kendime Mecnun derim

Heveslenir Leylanın didarı ben olurum

 

Aklım der ki; aldanma dünyanın cazibesine

Lakin kananların en kindarı ben olurum

 

Karışmamak gerektir başkasının işine

Her nedense çevrenin radarı ben olurum

 

Kahramanlık listesi yapılsa bir yerlerde

Gider, bu listenin en namdârı ben olurum

 

Demişler; iyilikler bu dünyada kalıcı

Sorarım; acaba ne kadarı ben olurum?

 

Hüseyin K. Ece

 

29.10.2020-28.10.2021

Rotterdam-Zaandam