Er vlogen geen vogels in de lucht
De straten leeg, de deuren op slot
Weet je moeder,
Het regende toen ik vertrok
Die dag, die dag van afscheid
İk vertrok zomaar
Een hoofd vol vragen
Over verre steden, over afscheid
Allerlei gedachten
İk kon niet achterom kijken
Niet zwaaien
İk kon geen afscheid nemen
Bang dat ik zou trıllen m oeder
Want het regende toen ik vertrok
İk kon niet praten, ik zweeg
İk kon geen vaarwal zeggen
De tranen in je ogen
Het verdriet op je gezicht;
İk zou er niet tegen kunnen
Mijn ziel in brand moeder
Mijn ziel, een brok verdriet
Of een grote dwaarsheid
En daarom moeder
Het regende toen ik vertrok
Stop regen, stop
Laatje tranen niet lopen hemel
Waarom die haast, waar zit je mee
Wacht, kom op adem
Hij hoorde mij niet
Afscheid was al in zicht
Een lange reis is al begonne
De boot is al weggevaren
İk had geen keus, ik vertrok
Zoals het regende,
Zoals de hemel huilde
Moeder, ik erger mij niet om de afscheid
Zo ver van elkaar en het gemis
De afstanden zıjn niet mijn zorg
De wegen en mijn huis ver weg
Ook daar ben ik niet bang voor
Vervreemd raken
Daar ben ik bang voor
İk draag jullie bij me, de afstand doet me niks
İk ben nooit ver weg geweest
Maar als de dag van gistere
Herinner ik me die dag
Die eerste dag van scheiding
Het regende toen ik vertrok
Hüseyin K. Ece