Die hij beweegt in de licht van de maan

Zijn blik was verwelkt en kleurloos

Ik kon niet kijken naar de ring

die zijn ogen heeft verslonden

Ondanks wilde ik het

Omdat het zo diep was

 

Daarna heeft hij zijn zakken doorgezocht

Net als de maan komt uit wolken

Heeft het glazend papier toegevoegd

Met zijn lippen die ze zo lang geleden

het terugslag hebben vergeten

Maakte hem naat en geplakt. 

 

Ik kan hem niet weten maar

İk heb de zon van Afrika gedachten

die is wel gedood

De zon die niet meer verwarmt

en niet meer groter wordt

En de zon die werd ontvoerd

İk heb dit gedacht

Toen ik het vlam gezien op zijn aansteker.

 

De mensen waren daar langsgekomen

Druk die vol met straten zijn

De omgeving was in het licht

en de hoofden waren omhoog

Maar niemand keken naar hem

Omdat hij geen waarde dingen heeft

Om ernaar toe te kijken

 

Het dorstheid en geschurde hemel

De dode offer en de hoop

Een reizeger die in de geschiedenis liept

Een migratie die nooit rekening werd meegehouden

Een ballingschap die zijn wederkering werd verboden

De zwarte nachten die zonder ochtend

 

Hij is een rest van een strom

Hij is nu een wees die ballingschap heeft

Zijn huis dat geen meer levenspoor

en niet meer vruchtbaar

En ook niet meer laat geboren

 

De schippen hebben niet hem hier meegebracht

Op zijn pools zit niet touw

Op zijn nek zit ook niet boei

De zweepen volgen hem niet

Hij is niet een slaaf op een dek

Maar hij is noog steeds krijsgevangene

His is nog steeds eenzaam

Hij is een offer van een dissosatie

De ketting /boei zit op zijn hart

en op zijn innerlijke kracht

His is echte krijsgevangene

 

Zijn voorouders hadden de bijbel gekocht

In plaats van hun landen

Nu heeft hij geen bijbel ook

Net als geen wortel en geen takken

 

Zaandam 1991

 

 

AMSTERDAM AKŞAMLARI 8

 

Bir Afrikalı gördüm tam köşede

Dikilmiş, sigara sarıyordu

Elleri titriyordu;

Ayın ışığında oynayan kestane yaprağı gibi

Bakışı solgun ve renksizdi

Gözlerini yutan halkaya bakamadım

İstedimse de

Çünkü çok derinlerde idi.

 

Sonra ceplerini yokladı

Ayın bulutu yarışı gibi,

Bulduğu parlak kağıdı

Sigaraya ekledi yavaşça

Çoktandır tepkiyi unutan dudaklarıyla

Islattı ve yapıştırdı.

 

Onu bilmem, ama ben,

Afrika’nın ölen güneşini düşündüm

Artık ısıtmayan ve büyümeyen

Kaçırılan güneşini

Düşündüm

Onun çakmağındaki alevi görünce

 

Geçiyordu oradan insanlar

Sokaklar dolusu kalabalıklar

Çevre aydınlıktı ve başlar dikti

Kimse ona bakmıyordu

Çünkü onun

Hiç bir şeyi kalmamıştı görülmeye değer

 

Susuzluk ve yarılan gökyüzü

Ölü kurban, yahut umut

Tarihsel acının yolcusu

Hesabı sorulmayan bir göç

Dönüşü yasaklanan bir sürükleniş

Sabahsız kara geceler

 

Saldırgan fırtına artığı

Artık dumanı ve üreyişi tükenen

Doğurmayan bir ocağın

Sürgün edilmiş yetimi

 

Onu gemiler taşımadı buraya

Ellerinde ip, boynunda zincir yok

Kamçılar gütmüyor onu

Forsa değil güvertede

Fakat o yine bir tutsak

O bir sahipsizliğin arkadaşı

O bir çözülüşün kurbanı

Yüreği ve direnci zincirli

Azim bir tutsak

 

Ataları incil almışlardı

Topraklarına karşılık,

Şimdi onun elinde incil bile yok;

Kökü ve dalları olmadığı gibi

 

Zaandam 1991