Okşadı bakışı beni

Güldü göz bebeklerinden

O gün hep hüznü anlattı

Bir de kalp dirençlerinden

Yolculuk evin kaderi

Annem kardeşim bir de ben

Bu yol bitmez ve sonsuz

Bu bir ümittir bitmeyen

Annem bir sevinçtir bildim

Yer yuvarlak gök derindir

Gün akşama doğru yürür

Ve bir ses: Yükünü indir.

15/1/1997

Zaandam

Hüseyin K. Ece