Makinadan insanlar kukla gibi geçtiler,

Açık vitrinlerin kan rengine boyanarak,

Meydanlar yas tutmak için onları bekler,

Bir ihtiyar ağladı, asaya dayanarak,

Kıyamet mi kopmuştu bu ufacık şehirde,

Her köşede deli rüzgâr eser, taaccüp ettim,

Eski bir çınar; üzgün, dallarıyla seyirde

Gölgesine girerek bu olayı seyrettim,

Değdi soğuk yüzüne karanlığın, parmaklar

Sokakları kol gezen şaşkınlık mı, acı mı?

Ümit çiçeklerini ezdi kanlı tokmaklar,

Ve ben sundum şehire ezelí ilacımı...

28/4/1975 

Erzurum

Hüseyin K. Ece