Hayat hüzün kadardır,

Ya da uzun bir çığlık...

Bir deri bir kemik kalan bu yürek,

İfade edemez, biliyorum

Bu çelikten gerçeği.

Seni çağırdım soframa,

Öteler ötesinden

Hayret yüklü haberlerle dolu soframa,

Davetime karşılık vermedin,

Aldırmaz bir halin var,

Kaygılanmıyor musun şimşeğin çakışından?

Suların denize akışı seni ürkütmüyor mu?

Düşünmüyor musun sararan yaprakları?

Ya şu komşudaki misafir cenaze?

Bildiğimiz sokaklardan geçmeyecek mi?

Hayat hüzün kadardır

İşte iddia ediyorum... elim bileğimin üzerinde,

Aciz kaldığımı da

Bu hayret pazarı beni ürkütüyor

İçimi doğduğum günün anlamı kaplıyor,

Annemi arıyorum kundağımda,

Annemi sayıklıyorum gündüzleri

Seni yendien davet ediyorum, dert ortağım.

Hüzün yükü tahammül ötesi

Bu sikleti gel beraber yüklenelim,

Beraber cavap arayalım, gel,

Hayat denen bu feryada.

14/4/2001

Den Haag

Hüseyin K. Ece