Gülçiçek’e hiç yakışmıyor hüzün

Hüzün ki cilvesidir ömrümüzün

Hüzün ki sevinci ediyor sürgün

Bil, bin yıl bir saat olacak bir gün

Yas tutmasını bilmiyor Gülnisa

Oyasına nakış olmuyor tasa,

Bakışı düğümler çözen Gülnûr’un

Varlığı, bağıdır örnek huzurun,

Ümmügülsüm hayat işliyor oyaya

Nazlıgülle selâm veriyor dünyaya

Zaman sonsuza doğru uzanıyor

Zemin güllerle mana kazanıyor

Bu manadan kimler hisse alıyor?

Manayı anlamayan donakalıyor

Gökyüzü bir zümrüt libastır

Deniz ötelere doğru bir atlastır

Her ırmağın dilinde hayret var

Karınca yuvasında gayret var

Bu sular yüreğine dökülsün

Camlarda buzlar seninle çözülsün

Suya düşen cemre hatırlatsın baharı

Köylü kızlar süslüyorken pınarı

Gözümde sıcak damlalar var

Beni mütemadiyen oyalar,

Meyveye duran sarı sünbül

Der ki; ey gülşende öten bülbül!

Söyle, hangi gül için bin feryat ediyorsun?

Sen bağrı yanıkları bir Ferhat ediyorsun...

Hüseyin K. Ece