Öpsem toprağı öpsem, alnımla karış karış

Sevgilinin önünde bu denli bir yakarış

 

Diksem gönlüme anıt gibi sevgilerimi

Derûnî dileklerim sevgiliye gider mi?

 

Kalsam hep bir başıma, sorsam sorsam kendime

Bu duruşun niçindir, bu ağlayışın kime?

 

Bilsem bu taş yüreğe yüklüdür yeşil yükler

Büyüklüğün methini taşıyamaz küçükler

 

Desem kente, putlara; haykırsam avaz avaz

Bunca aydınlıkları gölgeniz karartamaz

 

Varsa yoksa bu ahenk, uçların en ucunda

Bu kâinat birleşir kaderin avucunda

 

Ne bu ahenkten uzak, ne bu ateşten beri ol

Hiç bir şey olamazsan, bari garip arı ol,

 

Bundan öte soramam, dilim tutuk diyemem

Yeter bu muştu bana, başka söz söyleyemem.

Hüseyin K. Ece

23.3.1976

Erzurum