Ona doğru koşayım, gelemezse kendisi

Hedefini arayan kuyruklu yıldız gibi

Dâne vermeye duran lacivert sünbül gibi

Ona gönül incisi desem elbet revâdır

Çünkü ebedî güldür, ya da başımın tacı

Bir meltem esintisi, bahçelerin baharı

Adı övgü, mesajı insanlığa devâdır

Eminliğin mayası, kimliklerin ilacı

Herkese uygun model, tavhidin bayraktarı

Zahmete değer onun kapısında beklemek

Bildim, yetersiz bu kırık dökük methiye

Elimden bu geliyor, dilim buna müsait

İşim budur; hasrete yeni hasret eklemek

Gerçek; ilâhi bağış, göklerden bir hediye

Ruhum da ona ait, yolum da ona ait.

Hüseyin K. Ece

30.10.2014

Leiden