“Bir varmış bir de yokmuş” demiş merhum atalar

Savablar takip eder insanı, bir de hatalar

 

İnsan toplar yükünü, ardına hiç bakmadan

Bir tahta çıkar ama sultan tacı takmadan

 

O ne sultanlık öyle, bir namaz vakti kadar

Sonra, gizemli bir yer; ıssız, karanlık ve dar

 

Hey benim arkadaşım, söyle; neler oluyor?

İnsan neden doğuyor, insan neden ölüyor?

 

Hesaplar tükeniyor, telaş sona eriyor

O çakmak çakmak yanan gözün feri eriyor

 

Sonra bir feryat, dostlar arasında âniden

Nasılsa unutulur; giden gelmez yeniden

 

Bir imza atılır bu hazin mektuba, gerçek

Bu ağır mektup bundan sonra kime gidecek?

 

İnsanlar sıra sıra huzurda duracaklar

Ağlayacaklar, ama ibret almayacaklar

 

Haydi kardeşler vakit doldu, kapı kapandı

Hayat dediğin neydi, rüya gibi bir andı

 

Bir güneş doğdu, mehtap yüzleri aydınlattı

Günü geldi güneş de, ay da ufukta battı. 

 

11.01.2017

Zaandam

Hüseyin K. Ece