Aklım çölde dolaşan kimsesiz bir a’madır

Yüreğim yüreğine ilişen bir yamadır

Besler sana özlemi, sana muhtaç yanımı

Bu takıntı, bu iksir, ya da bu ab-ı hayat

Şimdi göreyim derken sevgili cananımı

Ah araya giriyor belli belirsiz bir hat

İçimden bir ses dürter: İşte budur hakikat

Bir hayali sürükler kaf dağının ardına

Yeniden göğe doğru uzanan sarmaşıklar

Konuşmaz, lâl olur, kim varmışsa tadına

Burada gözleriyle konuşurken âşıklar

Bir şey anlamaz bundan kafası karışıklar.

Hüseyin K. Ece

28.06.2017

VUmc Asterdam