Göz yılarsa da bu yokuşlardan

Dayanıklı bir yürek

Dağlarda bahar çiçeği toplar

Yalnız bıraksa da tüm eşyalar

Vefayı denk tutarım sevdama

İntizar etmem terkedip gidene amma

Can dostuma şiirler söylerim

Dayanırım bir daha, dayanırım

 

Firkat mi, varsın olsun...

Ne çıkar ayrılıksa hayatın diğer adı

Ya da ölümlü dünya

Varsın bahar gelmesin

Varsın dallarda tomurcuk

Heybede azık

Gözlerde ışık

Kalmasın

Yıldızlar uzaklarda olsun

Ne çıkar gecikirse beklediğim tren

Yıkılırsa üzerinden yol geçen

Uzun köprüler

Ben umutlarımı uçan halı yapar

Sana gelirim

Senin davetine gelirim

Silince alnımdan bu utançları

Cesur bir yürek gibi

Bahara selâm vereceğim

Güneşe arkadaş olacağım

bir kuşluk vakti

 

Hüzün benim ilk ve son azığım

Onu bana yaşamak hediye etti

Onunla yürüdüm bu dehlizde

Onunla yıkandım yağmurlarda

Onunla giyindim buğulu günleri

Zamanı bir bir onunla saydım

Onun olmadığı takvim yapraklarını

Asmadım gönül duvarıma

Fotoğramın sağ yanında

Onun resmi duruyor

Yemeğime tuz yerine onu koydum

Uykuya onunla siftah ettim

Hatıra defterimi onunla tamamladım

Dudağımda onun izi saklı

O, sevgilim oldu

Sessiz nöbetlerde

Issız gecelerde

 

Yalnızlık mı...

O benim son kurşunum;

Onu kendime sakladım

Kimse duymadan.