‘Belâ’nın sözlük anlamı, denemek, yapmak, bitkin hale getirmek demektir.
Kur’an’da daha çok denemek, sınamak, imtihan etmek anlamlarında kullanılmaktadır. Denenmek veya bir sınamaya uğramak insanı yıprattığından, insana sıkıntı verdiğinden dolayı ‘belâ’ kelimesiyle ifade edilmektedir.
“ALLAH'IN, güzel-doğru bir söz (kelimetü’n-tayyibe) için nasıl bir misal verdiğini görmüyor musun(uz)? Kökü sapasağlam, dalları göğe doğru uzanan güzel-diri bir ağaç gibi[dir o];
“GERÇEK ŞU Kİ, Allah adaleti ve iyilik yapmayı (ihsanı), yakınlara karşı cömert olmayı emredip utanç verici ve arsızca olanı, akıl ve sağduyuya aykırı olanı ve azgınlığı, taşkınlığı yasaklıyor; ve size [böyle tekrar tekrar] öğüt veriyor ki, böylece [bütün bunları] belki aklınızda tutarsınız.” (16 Nahl, 90)
Bilinen bir gerçektir; eden bulur.
Tarihte yaşamış pek çok zalim kavim ve kişilerin yaptıklarının bedeli olarak uygun cezalar (karşılık) aldıkları bilinmektedir. Tarihe bir de bu gözle bakanlar, ilâhî adaletin nasıl gerçekleştiğine dair nice örnekler bulabilirler.
Hayatımızda çok keşke dediğimiz olmuştur. Keşke şunu yapmasaydım, keşke bunu yapsaydım diye.
Bir anlaık gaflet, bir anlık dalgınlık, bir anlık dikkatsizlik bazen kişiye büyük zarara mal olur.
“İman edip salih amel işleyenlere ne mutlu. Güzel dönüş yeri de onlarındır.” (Ra´d, 13/29)
Ya da “İman edip salih amel işleyenler var ya; Onlara ‘tûbâ’ vardır ve varılacak yurtların en güzeli onlarındır.”
