‘Felâh’ın kökü ‘fe-la-ha’ filidir. Bu da Arapça’da yarmak, tarlayı sürmek demektir. Buradan haraketle çiftçilere, ekincilere ‘fellah’ denmiştir.
Felâh; mastar ve isim olarak başarı, kurtuluş, zafer, nimet ve hayırda/rahatta devamlı olma hâlidir. (İbni Manzur, Lisânu’l-Arab, 11/216. Firuzâbâdî, Muhammed Y. Kâmûsu’l-Muhîd, s: 234),
Felâh; arzu edilen şeyleri elde etme, istenmeyen şeylerden kurtulma, refah ve saadet içinde bulunma gibi anlamlara da gelir. (el-Isfehânî, R. el-Müfredât, s: 578)
‘Felâh’; zafer, necat, halâs ve fevz kelimeleriyle eş anlamlı kabul edilir.
Bu kelime zaman açısından devamlılık anlamı taşır ki bu da zamanı yararak içinde karar kılmaktır. Bu anlamı ile bağlantılı olarak orucun devam etmesine sebep olduğu için sahur yemeğine (Ahmed b. Hanbel, 4/272),