Moefessir voegt weinig eigen mening toe in dit soort tefsir. Om één of meerdere verzen uit de Koran te uit te leggen, doet hij eerst een onderzoek wat de profeet heeft verteld over deze verzen, wat hij heeft begrepen of hoe hij de vers ( ayah) heeft gepraktiseerd. De metgezellen van de profeet (sav) hebben in sommige gevallen vragen gesteld na de openbaring van verzen of om de onbekende termen, om ze beter te kunnen begrijpen. De mufessirs hebben ook gebruik gemaakt van de exegeses van de eerste generatie bij het creëren van hun eigen werk. Via verschillende bronnen en kanalen hebben dit verkregen.
In tefsir-i dirayet gaat het totaal anders. Men wil begrijpen wat de echte betekenis van verzen zijn. Men wil de principes van de Koran overbrengen aan de lezer en deze doen praktiseren. Mufessirs nemen natuurlijk ook aan wat profeet heeft gezegd of gepraktiseerd, en de ideeën van andere mufessirs over bij het schrijven van hun eigen werk. Uiteraard voegt hij zijn bevindingen en mening hierbij toe. Hij maakt hiervoor gebruik van diverse middelen zoals de Arabische taal, rede, oude Arabische gedichten, wetenschappelijke ontdekking en historische ervaringen.
In de Koran zijn er meer onderwerpen en meerdere soorten ayat. Sommigen vezen gaan over wezens, natuur en universum, over het ontstaan van mensheid, juridische regels, menselijke eer, goed gedrag, goede daden en verplichtingen e.d.
Om een soort ayat te begrijpen heb je diverse middelen nodig. Een voorbeeld hiervoor ; natuur wetenschap kan een bijdrage leveren om de ayat van de schepping uit te leggen.
Volgens de mufessirs zijn eer paar soorten tefsir-i dirayet. Voorbeeld, Tefsir-i is’ari, tefsir-i ictimai, tefsir-i ahkam, tefsir-i ilmi, tefsiri mewdoeie.
Tefsir-i mewdoeie is recent ontwikkeld. Laatste decennia is men meer bezig met tefsiri mewdouie. Andere soorten van tefsier probeert de gehele Koran uit te leggen. Maar tefsi-ri mewdoeıei gaat alleen over één onderwerp van de Koran. Voorbeel: Salat in Koran, Cennah in de Koran, Ilah in Koran, Tewba in Koran, Hidayet en Dalalet in Koran enz.
Mijn laatste boek is geen klassieke tefsier maar een soort tefsir-i mewdui. Want ik heb in dit boek vier belangrijke Koran termen uitgelegd. De termen gaan over vier slechte karakter eigenschappen.
De Koran heeft het niet over personen maar over persoonlijke eigenschappen / kenmerken. Hiermee wil de Koran de goede en de slechte eigenschappen aantonen en met voorbeelden goede karaktereigenschappen benadrukken.
Ik heb in de eerste instantie geprobeerd om de betekenis van de betrokken terminologie uit te leggen en in de twee instantie de mogelijke redenen van openbaring te verklaren. Ten derde heb ik geprobeerd om de karakteristieke eigenschappen van deze personen te onderstrepen.
Uiteindelijk heb ik proberen uit te leggen waarom de Koran hier zo negatief over is en welke adviezen geeft de Koran aan de gelovigen
Vier termen uit de Koran zijn hamiyyetu’l-Cahiliyye, Eleddu’l-Hisam, Eimmetu’l-kufr en Hizbu’s-Seytan.
Het gaat over vier slechte karakter eigenschappen van de overschrijders van de grens die door Allah is bepaald. Over de gevolgen van de schade die ze aanbrengen zowel op zich zelf als op anderen. Over hoe ze zelf op het verkeerde pad zijn en hoe ze proberen anderen ook op het verkeerde pad te brengen. Ze treden altijd over de Hududullah (grens van Allah).
De eerste deel; Hamiyyetu’l-Cahiliyye
Het bevindt hoofdstuk Feth vers 26. Het gaat hier om surah Feth vers 26. Toen Rasoeloellah (sav) met zijn metgezellen naar Mekka was gegaan om umra te doen om 5de Jaar na Hijrah, wilden de inwoners van Mekka (moesjriks) hun belemmeren op Hudaybiye. Ze zijn tegen Rasoleoellah en zijn metgezellen hoogmoedig geweest en hebben geen toestemming gegeven om ze naar Makkah in te gaan voor umra. Desondanks was Makkah een veilige plaats voor iedereen en toegankelijk voor alle groeperingen.
Koran noemt hun houding als hamiyyetu’l-cahiliyye/moed van onwetendheid. Zulke mensen kunnen altijd tegenover haq (waarheid) staan omdat ze onwetend zijn. Hiervoor zijn ze ook erg hoogmnoedig.
De tweede deel: is Eleddu’l-Hisam /de ongehoorde vijand . Te vinden in hoofdstuk Beqara vers 204-207.
Zulke mensen benaderen de moslims alsof ze moslims zijn en doen zich voor als goede moslims terwijl ze in hun hart diepe haat koesteren en andere slechte gedachten hebben. Om de moslims makkelijker schade toe te kunnen brengen zijn tegen moslims erg vriendelijke en behandelen ze hun op een vrome manier. Als ze in de gelegenheid komen en de juiste moment kiezen, brengen ze de moslims ernstige schade toe. Dit doen ze door hun economische en maatschappelijke ordening kapot te maken (fesat zaaien door middel van vijandelijkheid, slechte daden en grote zonden). Zoals Ahnes b. Serik of Sureyq. Ze zijn de ware vijanden van Haq en Islamitische dawah?
De derde deel: eimmetu’l-kufr /de leiders van ontkenning. Het bevindt zich in hoofdstuk Tawba vers 10-12.
In de eerste instantie heb ik gekeken naar de betekenis van Iman. Daarna heb ik gekeken naar de neerdaling van deze verzen. Daarna keek ik naar de reden van neerdaling van deze verseis. De leiders van Makkah hadden bezwaar tegen dawah van Muhammed (sav). Ze hebben van alle middelen gebruik gemaakt om hen te belemmeren tijdens de verblijf in Makkah en Madinah. Ze hebben ook een leger verzameld en naar Madinah gegaan om Muhammed (sav) en zijn bevindingen te vernietigen. Maar dit is ze echter nooit gelukt en hebben geen overwinning gehad. Uiteindelijk hebben ze met Rasoeloellah (sav) een overeenkomst getekend. Maar ze zijn hun afspraken nooit nagekomen. Koran zegt dat ze de leiders van ontkenning zijn. Zodra ze de kans krijgen vallen ze hoe dan ook aan. In dat soort gevallen is het aan de moslims om ze tegen te houden.
De vierde deel : Ten vierde is hizbu’s-Seytan / aanschouwer van satan. Te vinden in hoofdstuk Mudjadile vers 19.
Volgens Koran zijn er twee groep mensen die tegenover elkaar staan Hizbullah en hizbu’s-Seytan. De leden van deze groepen helpen elkaar onderling.
Hizb betekent een groep die voor bepaalde omstandigheden bij elkaar komen. Hizbu’s-Satan kan een persoon zijn maar ook een groep. Hun belangrijkste eigenschap is dat ze bij elkaar komen om tegenover Haq te staan. Ze steunen elkaar tegen Islam en tegen moslims. Ook helpen ze elkaar in wat de Satan goed vind. Dat wil zeggen da ze overal aan slechte daden een bijdrage leveren.
Niet elke kafir of ontkenner is hizbu’s-Seytan. Net zoals niet elke moslim bij hizbullah hoort.Indien moslims bijelkaar komen om andere moslims te helpen of te ondersteunen (met hart en ziel), met hun goederen (fie sebielillah), noemt de Koran ‘Hizbullah’. Ze zijn meestanders van Islamitische davah en Islamitische belangen.
Hizbu’s-Seytan is de vijand van de moslims. Ze hebben altijd slecht plannen tegenover de moslims. Ze proberen behaag van satan te verdienen. Ze liegen altijd, voor alles. Ze dragen hun steenje bij om de slechte daden en zondes te verspreiden. Ze stimuleren de mensen om een ontkenner te worden. Omdat ze soldaten van satan zijn op deze aarde.
Mijn uitgangspunt was om deze karaktereigenschappen vanuit de oogpunt van de Koran uit te leggen en de lezer hiermee bewust en alert te maken zodat ze niet één van hun worden.
Huseyin K. Ece
Istanbul 2010
