Umut ve diken, sinema çıkmazıdır

Kafatasında dönen reklâmlardır

Ölüm siyah bir yüzde

Kıtalar ötesinin konuğudur

Gül çiçeği ayaklar altında

Parçalanmış gökyüzü; bir dirhem silah pıhtısı

Acılı yağmur mevsiminde

Havada ağlayan yoksul martılar

Neden yüzün solgun ey tarih?

Neden gözlerimde sönüyor gelecek?

Neden yürüyorum ardı sıra,

Tükenmeyen kağıt evlerin?

Amsterdam uyuyor dehlizler içinde

Bir kızıl ışık kirletiyor ayaklarını

Biraz korku, biraz hırçınlık

Sokakların beslediği çocuğun hakkı

Gemiler taşıyor alınterimi

Yokluyor devasa kollar ensemi

Bir yudum içki neşesi kadar

Değeri yok bildim, efsanemizin

İnsanlar şenliği biraz karışıklık

Bir hiçliği arıyor ayaklar dünyası

Kimsesizlik koyu havalarda

Burada insan biraz sahipsizdir.

Hüseyin K. Ece