İşte bu kadar, arkadaş, hikâye sona erdi
Bu kadar kısa? Vay be; kimler tahmin ederdi
“Bir varmış bir de yokmuş” demiş merhum atalar
Savablar takip eder insanı, bir de hatalar
İnsan toplar yükünü, ardına hiç bakmadan
Bir tahta çıkar ama sultan tacı takmadan
O ne sultanlık öyle, bir namaz vakti kadar
Sonra, gizemli bir yer; ıssız, karanlık ve dar
Hey benim arkadaşım, söyle; neler oluyor?
İnsan neden doğuyor, insan neden ölüyor?
Hesaplar tükeniyor, telaş sona eriyor
O çakmak çakmak yanan gözün feri eriyor
Sonra bir feryat, dostlar arasında âniden
Nasılsa unutulur; giden gelmez yeniden
Bir imza atılır bu hazin mektuba, gerçek
Bu ağır mektup bundan sonra kime gidecek?
İnsanlar sıra sıra huzurda duracaklar
Ağlayacaklar, ama ibret almayacaklar
Haydi kardeşler vakit doldu, kapı kapandı
Hayat dediğin neydi, rüya gibi bir andı
Bir güneş doğdu, mehtap yüzleri aydınlattı
Günü geldi güneş de, ay da ufukta battı.
11.01.2017
Zaandam
Hüseyin K. Ece