Güya kendime ait mühim sırlarım vardı
Açıldı örtü bütün sırlarım âyân oldu
İçimde biriken bu kırıkları, yolları
sakladım kendime, ne gören, ne duyan oldu
Öyle bir alev sardı ki içimdeki arzı
Ne itfaiye gördü, ne de arayan oldu
Firakın odu yakar diyordum dostlarımı
Meğer onlar bizi öteye yollayan oldu
Can parçası evladım, yiğidim, göz bebeğim
diyorken, elleriyle toprağa koyan oldu
Arkamdan kim âh eder onu bilemem lâkin,
Yapıp yapmadıklarım içten ağlayan oldu
Neler yapmak isterdi gönül fani dünyada
Fakat fanilik eli kolu bağlayan oldu
Bu devran geçer, izi kalmaz saltanatların
Kimler aldandı, kimler ayağı kayan oldu
Hüseyin K. Ece
25.03.2018
Zaandam