Hüzünlerimi çerçeveledim
ve yüreğime astım
Kederleri arkadaş bildim
Gölgeleri yol harcı yaptım
Ekmeğim oldu
Tahammül ocağında pişen sabır
Göz yılarsa da bu yokuşlardan
Dayanıklı bir yürek
Dağlarda bahar çiçeği toplar
Yalnız bıraksa da tüm eşyalar
Vefayı denk tutarım sevdama
İntizar etmem terkedip gidene amma
Can dostuma şiirler söylerim
Dayanırım bir daha, dayanırım
Firkat mi, varsın olsun...
Ne çıkar ayrılıksa hayatın diğer adı
Ya da ölümlü dünya
Varsın bahar gelmesin
Varsın dallarda tomurcuk
Heybede azık
Gözlerde ışık
Kalmasın
Yıldızlar uzaklarda olsun
Ne çıkar gecikirse beklediğim tren
Yıkılırsa üzerinden yol geçen
Uzun köprüler
Ben umutlarımı uçan halı yapar
Sana gelirim
Senin davetine gelirim
Silince alnımdan bu utançları
Cesur bir yürek gibi
Bahara selâm vereceğim
Güneşe arkadaş olacağım
bir kuşluk vakti
Hüzün benim ilk ve son azığım
Onu bana yaşamak hediye etti
Onunla yürüdüm bu dehlizde
Onunla yıkandım yağmurlarda
Onunla giyindim buğulu günleri
Zamanı bir bir onunla saydım
Onun olmadığı takvim yapraklarını
Asmadım gönül duvarıma
Fotoğramın sağ yanında
Onun resmi duruyor
Yemeğime tuz yerine onu koydum
Uykuya onunla siftah ettim
Hatıra defterimi onunla tamamladım
Dudağımda onun izi saklı
O, sevgilim oldu
Sessiz nöbetlerde
Issız gecelerde
Yalnızlık mı...
O benim son kurşunum;
Onu kendime sakladım
Kimse duymadan.