Bir zamanlar nasılsa, bir meclise uğradım
Güzel insanlar bana sefa geldin dediler
Yüreklerini atlas minder namıyla
Serdiler, inancın hoş selâmıyla
Sordular bu hâl nicedir
Durumun pek müşkilcedir
Dedim bir yük yüklendim, taşımadı kanadım
Ağır yükler yüklemez asla bu din dediler
Teselli ettiler, muştu verdiler
Tünelin ucunda nûr gösterdiler
Umutsuzluk hep cücedir
Ümit ondan iricedir
Dedim, maverâya ne kaldı, belki bir adım
Endişeye mahal yok, her dem haydin dediler
Bakar mısın, ayın orda hâle var
Hayata bir yerden müdahale var
Seni ürküten gecedir
Sanmam ki bilmecedir
Dedim, ütopik yârin vaatlerine kandım
Şimdi ışığı gördün, yolu bildin dediler
Unutma ki kışlar bahara gebe
Gelen gidiyor, bak her şey göçebe
Azim, daha iyicedir
Düşün, soyadın ecedir
Hüseyin K. Ece
08.09.2020
Rotterdam