I
Hayâl dünyasında kurulan her obanın
Bilgesi ben olurum, hakanı ben olurum
Ben de çiçek açmak isterim güller gibi
Ama gülistanların yıkanı ben olurum
Becerip bir çift kelâm etmem söz sırasında
Garibanın kağıttan kalkanı ben olurum
Kâbilin hatasında benim bir dahlim yoktur,
Fakat Hâbilin akan ilk kanı ben olurum
Aynaya bakarım da sâkin ol derim ona
Yeri gelir öfkenin volkanı ben olurum
Âh şöyle bir oluşum olsa, neler yapardım;
Kurmadığım derneğin başkanı ben olurum
Talih kuşu başıma konsun isterim elbet
Fakülte kurarım ve dekanı ben olurum
Yazık, kapışılır da yağma hasan böreği
Bunun da kenarından bakanı ben olurum
II
Bir firavun iktidar olur, devlet yönetir
Siyasetim var deyu Hâmânı ben olurum
Yakındaki muhtacı görmem, gözüm kapalı
Kaf dağındaki derdin dermanı ben olurum
Birisi nutuk atar, yüksektilmiş kürsüde
Hemen akordu bozuk kemanı ben olurum
Soruya cevabım var, herkese karışırım
Diplomam yok, her işin uzmanı ben olurum
İnsanım ya, açgözlü ve maymun iştahlıyım
En usta yazarların romanı ben olurum
Yağma dünyası, herkes bir çıkarın peşinde
Bu fâni yarışın en yamanı ben olurum
Bazen bir çiçek görsem kalbim duygu kesilir
Gün gelir kavganın en azmanı ben olurum
An gelir bir garibin âhını paylaşırım
Bazen de yetimlerin limanı ben olurum
Bazen ben bile beni tanıyamam, nedense
Bilmecenin konusu, zamanı ben olurum
Yeri gelir dayanmaz yüreğim haksızlığa
Zalimlerin en büyük düşmanı ben olurum
III
İşte böyle, birisi dese ‘başım üşüdü’
Ödev sayar, püsküllü al fesi ben olurum
Hayat oyunmuş meğer, unuttum, her nedense
Herkesin oynadığı piyesi ben olurum
Derdim çoktur diyene inanırım peşinen,
O güler oynar, onun stresi ben olurum
Adam dünyalık için perişan olur, biter
Görüntüye aldanır, nefesi ben olurum
Bir gariban derdini anlatamaz makama
Issız bir dağ başında gür sesi ben olurum
Zaman geri gelseydi neler neler yapardım
Güç az, ama herkesin hevesi ben olurum
Daha çok toplamayı dert bilirken insanlar
Aç gözlülerin yitik kesesi ben olurum
Hayâlin sonu yok ya, gerçekleşir mi, bilmem;
yâr elinde bir çiçek destesi ben olurum
IV
Kırmızı gül bülbülden ayrı düşer, gülşende;
Hüzünlenip sararan demeti ben olurum
“Ben yeldeğirmenine karşı da savaşırım”
diyenin, bu aptalca cür’eti ben olurum
Buz ülkesinde titrer bir gariban soğuktan
Ufuklar ötesinde ceketi ben olurum
Nice mazlumlar demir yumruk insafındadır
Bekledikleri yürek devleti ben olurum
Dedem kırık asayla bir yokuş tırmanırken
Gözünde fer, dizinde kuvveti ben olurum
Yüreğim çok geniştir, tertemiz kötülüklerden
Bu dünyada herkesin cenneti ben olurum
Aferin demek gerek, yangın söndürenlere
Onların su taşıyan sepeti ben olurum
Bugün birini gördüm, gönül onarıyordu
Bu imar ustasının aleti ben olurum
Bütün tutsaklar âzat olsun, zincirler kopsun
diyorsan, esef etme, diyeti ben olurum
Her şey fâni derler, doğru; velâkin eşya
başında bekleyenin nöbeti ben olurum
İnsan nedir, hayatın anlamı nedir derler,
Muhtemel cevapların özeti ben olurum
Gün gelir bu âlemden çeker giderim, dostlar
Defin için gelenin ibreti ben olurum.
V
Bazıları gölgeyle savaşmak için ordu
toplar, o askerlerin serdarı ben olurum
Bir rüzgâr eser, herkes dine yönelir sanki
Yarışa katılır, en dindarı ben olurum
Gün olur yağmalanır batan geminin malı
Bu yağmacıların en gaddarı ben olurum
Define denilince; altında bir hazine
saklayan, yetimlerin cidarı ben olurum
Nerde bir Leyla görsem kendime Mecnun derim
Heveslenir Leylanın didarı ben olurum
Aklım der ki; aldanma dünyanın cazibesine
Lakin kananların en kindarı ben olurum
Karışmamak gerektir başkasının işine
Her nedense çevrenin radarı ben olurum
Kahramanlık listesi yapılsa bir yerlerde
Gider, bu listenin en namdârı ben olurum
Demişler; iyilikler bu dünyada kalıcı
Sorarım; acaba ne kadarı ben olurum?
Hüseyin K. Ece
29.10.2020-28.10.2021
Rotterdam-Zaandam