Şair Fuzûlî şöyle demiş:

“Eylesen tûtîye tâlim-i edâ-yı kelîmât
Sözü insan olur ammâ özü insan olmaz”

Yani papağana bazı kelimeleri usulünce öğretsen bile, sözü insan sözüne benzer de özü asla insan olmaz.”

Doğru söze ne denir? Diline ve yüreğine sağlık ey koca şair…

Lees meer...

“Kılavuzu karga olanın…….”  derler.

Doğrudur, kılavuzu yamuk olanın başı dertten, aşı kurttan, yüzü zilletten, sırtı namartten kurtulmaz.

Lees meer...

Kardelen, baharın gelişini müjdeleyen güzel bir çiçektir.  

Karlar erimeye başladığı zaman çıkarlar ve kışın bittiğini âdeta haber verirler.

Lees meer...

“Dîl benim, dîde benim, eşk benim;

Neden ağır geliyor ağlayışım ağyâre.”

“Gönül benim, göz benim, gözyaşı benim. Öyleyse neden yabancılara benim ağlayışım ağır geliyor ki.”

Lees meer...

“Elâleme şen görünür dört köşem 

Bilen bilir kırık yerim neremdir..”  O. Şaik Gökyay

Hangi dert şaire bu sözleri söyletti acaba?

Şair hangi dert elinden zebûn oldu ki, böyle sitemli, acıklı ve ümitsiz  konuşuyor?

Lees meer...