“Hasretinden prangalar eskittim”,
“İşte hakikat; herkes bir define peşinde
Ben ise bir Yusufum, kuyumu arıyorum
Ben Âdemle muhacir oldum ata yurdundan
Bir ömür boyu asıl yurdumu arıyorum
İşte gerçeklik; herkes bir Mehlika peşinde
Ben ise bir kovayım, kuyumu arıyorum”
“Aldanma câh u bahtına kalmaz rûzigâr
Şehir merkezine otobüsle veya bisitle gidilebilecek bir yerde oturduğunuzu düşünün. Evde inşaatla meşgulsünüz. Çalışıp giderken bir boyanın (veya başka bir malzemenin) eksik olduğunu gördünüz. Bunun için işi bırakıp ta çarşıya kadar gitmenize gerek yok. Bunu çocuğunuz da halleder.
Böyle düşündünüz ve onyedi yaşındaki oğlunuzu o boyayı alması için çarşıya gönderdiniz. Hangi boyayı alacağını, rengini, kalitesini söylediniz. Hatta garanti olsun diye daha önce aldığınız boya kutusunun üzerindeki etiketi çıkarıp ona verdiniz.
Kültür ve sanat, geniş iki kavram. Bir toplumun sözlü ve yazılı üretimi olabildiği gibi, mimarlıktan tutun da söz sanatına, müzğe, resime kadar pek çok faaliyeti kapsar.
Kültür, bir toplumun medeniyet adına yapabildikleri, ortaya koydukları, ürettikleridir. Yaşama biçiminin görüntüsü, değerlerin eyleme ve somut esere dönüşmüş şeklidir. Sanat ise kültürün ustalıklı, etkileyici, kalıcı bir şekilde ortaya konulması, ifadesidir.
Adamın biri demiş ki ‘Ben öküzden çok korkarım.’ Demişler ki:
-Hiç öküzden korkulur mu, sonuçta masum bir hayvan. Demiş ki:
-‘Nasıl korkmam arkadaş, hem boynuzları var, hem aklı yok.’
İmam-ı Azam için de şöyle bir olay anlatılır: İmam-ı Azam öğrencileri bir sokaktan geçerken karşılarına bir öküz çıkmış. İmam hemen kenara çekilmiş.
