Kıyâme Sûresi şu âyetlerle sona eriyor:

“İnsan, kendisinin başıboş bırakılacağını mı zanneder? O dökülen meniden ibaret az bir su değil miydi?

Allah (cc) insanı ‘halife’ olarak yarattı. (2 Bekara/30) Daha doğrusu ‘halife’ olsun diye yarattı.

Bu tıpkı her insanın fıtrat üzere veya İslâm fıtratı üzere yaratılması gibidir.

Kur’an’da bir kaç yerde kalem’e, kalemle bilgiyi kayıt altına almaya, ilâhî mesajın saklandığı satırlara ve tabiki kitaba, kitapla ilgili pek çok olguya dikkat çekiliyor.

Kur’an üslûbunda yeminlerin önemli biri vardır.

Baba eve dönüyor. Üçbucuk yaşındaki oğlu onu karşılıyor. Baba her seferinde oğlunu kucağına alıyor, seviyor, okşuyor. Her seferinde cebinde veya çantasında çocuk için bir seyler getirirken bu sefer bir şey getirmiyor. Çocuğun hoşuna gidecek şeyi bu akşam vermiyor.

İnsan, bazen geçmişte yaptığı bazı hatalara bakar ve ‘keşke yapmasaydım’, yapması gerektiği halde yapamadığı şeyler için ‘keşke yapsaydım’ diyebilir. Ya da keşke ‘şu işi şu zamanda şöyle yapsaydım, şimdiki aklım olsaydı öyle yapardım’ diye hayıflanabilir.

Kur’an haksız yere büyüklük taslayanlara hem ‘müstekbir’, hem de ‘mütekebbir’ diyor.  Dört âyette ‘mütekebbir’lerin durumunu anlattıktan sonra; “onların varacakları yer ne kötüdür” diyor. (Bakınız: Nahl 16/29. Zümer 39/60, 72. Mü’min 40/76)